Do zarażenia dochodzi po spożyciu surowych ryb zawierających metacerkarie, które w żołądku człowieka ulegają ekscystacji. Młode przywry wędrują z dwunastnicy do wątroby przez przewód żółciowy wspólny, powodując jego rozszerzenie i rozrost nabłonka noszącego cechy brodawczaka, gruczolaka lub nawet raka (istnieje zbieżność z zarażeniem tą przywrą a rakiem nabłonka przewodów żółciowych – cholangiokarcinoma). W wątrobie osiąga dojrzałość płciową po upływie 12-28 dni.
Chorobotwórczość. Opistorchoza (opisthorcliosis) przebiega z bólami brzucha, wzdęciami, powiększeniem wątroby, zapaleniem dróg żółciowych, przewlekłym za-paleniem pęcherzyka żółciowego, kamicą pęcherzykową, a niekiedy żółtaczką me-chaniczną oraz ogólnym osłabieniem.
Wykrywanie. Rozpoznanie opiera się na wykryciu jaj w kale lub treści dwunast-nicy.
Zwalczanie. W profilaktyce zarażeń przywrą kocią należy uwzględnić niszczenie żywicieli pośrednich oraz niespożywanie surowych, nie dogotowanych lub nie-dostatecznie uwędzonych ryb.
W leczeniu stosuje się prazykwantel (Cesol, dzieci >4 rż. i dorośli w pojedynczej dawce 25 mg/kg mc. w inwazji jelitowej, natomiast dla pozostałych postaci 3 x dz. przez 2 kolejne dni), niklozamid (Yomesan, 2 g jednorazowo) lub dehydroemetynę (Dehydroemetine, 1 mg/kg mc. przez 10-15 dni) patrz F. hepatica.
Badanie kontrolne przeprowadza się w 1 mies. po leczeniu. Clonorchis sinensis (Cobbold, 1875) Looss, 1907 – Przywra chińska
Występowanie. Przywra pasożytująca w drogach żółciowych człowieka, kota, psa i innych ssaków mięsożernych. Rozmieszczenie geograficzne ogranicza się do południowo-wschodniej Azji (Korea, Japonia, Chiny, Wietnam). Inwazje notowane w innych krajach, np. na Wyspach Hawajskich, spowodowane są importem ryb za-rażonych w endemicznych ogniskach. Ocenia się, że ok. 20 min ludzi zarażonych jest tym pasożytem.
Budowa i rozwój. Postać dojrzała ma wymiary 10-25 mm x 3-5 mm, duże roz-gałęzione jądra i lekko płatowaty jajnik.
Pierwszymi żywicielami pośrednimi są ślimaki: Parąfossalurits striatulus, Bitli- nus fuchsiamts, Alocinma longicornis. Cerkarie w wodzie wnikają do licznych gatunków ryb – drugich żywicieli pośrednich (34 gatunki ryb z czterech rodzin: Cypri- nidae, Gobiidae, Anabantidae i Salmonidae).
Człowiek zaraża się po spożyciu surowej, nie dogotowanej lub źle uwędzonej ryby zawierającej metacerkarie, które w dwunastnicy ekscystują i wnikają przez przewód żółciowy wspólny do wątroby, wywołując odpowiedź zapalną w nabłonku przewodów jako wynik mechanicznego podrażnienia i wpływu toksycznych produktów wytwarzanych przez przywrę.
